Windykacja – jakie prawa przysługują dłużnikowi?
Czym jest windykacja należności?
Na początek wyjaśnijmy, czym jest windykacja. Jest to dochodzenie do uzyskania lub odzyskania należnych środków. Windykator próbuje nawiązać kontakt z dłużnikiem i przekonać go, aby ten spłacił swoje zaległe zobowiązania. Wierzyciel, czyli osoba, wobec której dłużnik ma zaległości finansowe, nawiązuje współpracę z firmą windykacyjną.
Oczywiście cały proces windykacji musi odbyć się w zgodzie z prawem. Windykator najczęściej stara się rozwiązać problem polubownie, tj. na drodze dialogu i negocjacji, podczas których może osiągnąć wspólnie z dłużnikiem wypracowany kompromis. Zasadniczo nie warto unikać kontaktu z windykatorem, gdyż na tym etapie wciąż możemy ustalić, że zaległe zobowiązanie finansowe zostanie spłacone np. w dogodnych ratach. Sytuacja jest zupełnie inna, gdy mamy do czynienia z komornikiem. Nie wszyscy wiedzą, jaka jest różnica między windykatorem a komornikiem, dlatego warto wskazać podstawowe różnice.
Windykacja – windykator a komornik
Przede wszystkim windykator jako pracownik firmy windykacyjnej działa w imieniu wierzyciela i stawia na negocjacje. Jego zadaniem jest nakłonienie do dobrowolnej spłaty zobowiązania. Posiada stosunkowo niewiele uprawnień, dlatego taki rodzaj windykacji nie zawsze jest skuteczny. Najwięcej bowiem zależy od samych chęci dłużnika.
Tymczasem komornik jest funkcjonariuszem publicznym, a jego zadaniem jest przymusowa egzekucja należności pieniężnych. Komornik zajmuje się ściąganiem długu po wydaniu wyroku przez sąd. Istotna różnica polega na tym, że komornik nie zajmuje się prowadzeniem negocjacji i posiada bardzo szerokie uprawnienia, z których może korzystać, aby odzyskać należność od dłużnika.
Windykacja – rodzaje
Wyróżnić możemy dwa rodzaje windykacji, które różnią się od siebie ze względu na stosowane środki i narzędzia:
windykacja polubowna – tzw. windykacja miękka skupia się między innymi na przypominaniu dłużnikowi o spłacie zaległego zobowiązania w formie pisemnej i próbie nawiązania kontaktu za pośrednictwem rozmowy telefonicznej, wiadomości tekstowej lub e-mailowej. Na drodze negocjacji można przyjąć nowy plan spłaty należności pieniężnych;
windykacja egzekucyjna – tzw. windykacja twarda pojawia się, gdy windykacja polubowna jest bezskuteczna. Komornik po uzyskaniu nakazu sądowego sprawdza dochód i majątek dłużnika, aby odzyskać zaległy dług.
Windykacja – co może windykator, a co komornik?
Windykator stara się nakłonić dłużnika do spłaty zadłużenia. Dlatego jego działania windykacyjne polegają między innymi na wysyłaniu listownych wezwań do uregulowania długu, wysyłaniu wiadomości tekstowych lub e-maili z przypomnieniem o konieczności spłaty, prowadzeniu rozmów telefonicznych lub bezpośrednich.
Na tym etapie, dłużnik wciąż może prowadzić negocjacje, aby mieć pełną kontrolę nad formą spłaty zaległości finansowych i nie jest obciążony kosztami sądowymi czy egzekucyjnymi. Taka forma windykacji z pewnością jest najkorzystniejsza. Windykator może również próbować odwiedzić dłużnika osobiście, lecz nie ma prawa do przymusowego wejścia do mieszkania, a tym bardziej do zajęcia majątku i rachunku bankowego.
Tymczasem komornik posiada znacznie większe pole manewru i przysługują mu większe prawa. Jego obowiązkiem jest przymusowa windykacja, a nie negocjacja. Po uzyskaniu nakazu sądowego może nie tylko informować dłużnika o spłacie długu, ale też wejść do lokalu dłużnika, a jeśli ten będzie stawiał opór – również w asyście policji.
W ramach windykacji twardej, komornik może zająć nieruchomość i ruchomość lub rachunek bankowy. Komornik może pobrać maksymalnie 50% wynagrodzenia za pracę, ale musi zostawić przynajmniej równowartość pensji minimalnej lub 60% w przypadku dłużników alimentacyjnych. Istnieje jednak lista ruchomości, których komornik nie może zająć. Są to: lodówki, pralki, piekarniki, odkurzacze, kuchenki mikrofalowe, płyty grzewcze, łóżka, stoły, krzesła i niezbędne oświetlenie.
