Wypadek w drodze do pracy lub z pracy – świadczenia

Czym jest wypadek w drodze do pracy lub z pracy?

Jak sama nazwa wskazuje, wypadek w drodze do pracy lub z niej to zdarzenie, które występuje nagle i nie mamy na nie wpływu. Zdarzenie to powinno wystąpić na trasie z domu do pracy lub z pracy do domu oraz w trakcie wykonywania czynności zawodowych, lecz nie tylko.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wyjaśnia, że za wypadek w drodze do pracy lub z niej uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana. Jeśli przerwanie trasy było uzasadnione życiowo i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także jeśli trasa była dla ubezpieczonego najdogodniejsza ze względów komunikacyjnych, mimo iż nie była drogą najkrótszą, to omawiane zdarzenie również należy uznać za wypadek w drodze do pracy lub z pracy.

Zdarzenie, o którym mowa, nie musi dotyczyć wyłącznie drogi z domu do pracy lub z pracy do domu. Zgodnie z art. 57b ust. 2 wyżej wymienionej ustawy, wypadek w drodze do pracy lub z niej obejmuje również trasy do miejsca lub z miejsca:

• innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego,

• wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych,

• spożywania posiłków,

• odbywania nauki lub studiów.

Pracownik, który miał wypadek w drodze do pracy lub z niej, może nabyć prawo do określonych świadczeń. Jeśli zdarzenie, które wystąpiło w opisanych wyżej sytuacjach, przyczyniło się do powstania tymczasowej niezdolności do pracy, pracownik otrzyma wynagrodzenie i zasiłek chorobowy oraz świadczenie rehabilitacyjne, a jeśli mowa o częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy – rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Wypadek w drodze do pracy lub z niej a wypadek w pracy

Kwestię wypadku w pracy, w przeciwieństwie do wypadku w drodze do pracy lub z pracy, wyjaśnia nam Ustawa o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Wypadek w pracy to nagłe zdarzenie, które zostało wywołane przyczyną zewnętrzną i spowodowało uraz lub śmierć pracownika. Wypadek w pracy może wystąpić podczas wykonywania zwykłych czynności lub poleceń przełożonego, a także podczas wykonywania czynności na rzecz pracodawcy bez polecenia. Za wypadek przy pracy może również zostać uznane zdarzenie, które wystąpi w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Przy wypadku w drodze do pracy lub z niej przysługuje wynagrodzenie chorobowe albo renta z tytułu niezdolności do pracy, jeśli pracownik poniósł obrażenia i stał się tymczasowo częściowo lub całkowicie niezdolny do pracy. Natomiast doznawszy wypadku w pracy, pracownik może liczyć na szereg różnych świadczeń:

• zasiłek chorobowy,

• świadczenie rehabilitacyjne,

• zasiłek wyrównawczy,

• jednorazowe odszkodowanie,

• renta z tytułu niezdolności do pracy, w tym renta szkoleniowa,

• renta rodzinna,

• dodatek pielęgnacyjny,

• dodatek do renty rodzinnej (dla sieroty zupełnej),

• pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w sprzęt ortopedyczny.

Wypadek w drodze do pracy lub z niej – świadczenia

Jak już zostało wspomniane, jeśli wypadek w drodze do pracy lub z niej spowodował tymczasową niezdolność do pracy, pracownik po otrzymaniu zwolnienia lekarskiego ma prawo do wynagrodzenia chorobowego w wysokości 100% wynagrodzenia, które otrzyma od pracodawcy przez 33 dni w roku kalendarzowym (lub 14 dni, jeśli pracownik ma ponad 50 lat). Po tym okresie, pracownik otrzyma zasiłek chorobowy w wysokości 100% wynagrodzenia, który przez maksymalnie 182 dni wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub pracodawca.

Jeśli po tym okresie pracownik, który doznał wypadku w drodze do pracy lub z pracy, wciąż jest niezdolny do wykonywania obowiązków służbowych, może ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne, które przyznawane jest tylko wtedy, gdy leczenie oraz rehabilitacja umożliwią powrót do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne można pobierać maksymalnie przez 12 miesięcy, z czego przez pierwsze 3 miesiące wynosi 90% podstawy zasiłku chorobowego, a przez pozostałe 9 miesięcy – 75% podstawy.

Jeśli okaże się, że w wyniku wypadku w drodze do pracy lub z niej pracownik nie jest w stanie powrócić do pracy i wykonywać swoich obowiązków zawodowych, może zostać uznany za osobę niezdolną do pracy i w zależności od orzeczenia – przysługuje mu prawo do renty z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy. Wysokość renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wynosi:

• 24% kwoty bazowej (od 1 marca 2020 r. – 4 294,67 zł)

• po 1,3% podstawy wymiaru za każdy rok okresów składkowych z uwzględnieniem pełnych miesięcy,

• po 0,7% podstawy wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych z uwzględnieniem pełnych miesięcy,

• po 0,7% podstawy wymiaru za każdy rok okresu, który brakuje do pełnych 25 lat stażu ubezpieczenia (okresów składkowych i nieskładkowych) liczonych od dnia złożenia wniosku o rentę do dnia ukończenia 60 lat.

Natomiast wysokość renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy wynosi 75% renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.