Ochrona przedemerytalna – wtedy pracodawca nie może Cię zwolnić. Są jednak wyjątki

Specjalny parasol prawny

Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku – mówi art. 39 Kodeksu pracy.

W praktyce oznacza to, iż kobieta zatrudniona na umowie o pracę (umowy cywilnoprawne nie podlegają pod powyższy przepis) zostaje objęta ochroną w wieku 56 lat, a mężczyzna – 61. Dotyczy to jedynie umowy na czas nieokreślony. W przypadku, gdy umowę zawarto na czas określony i wygasa ona przed osiągnięciem wieku emerytalnego pracownika, pracodawca nie ma obowiązku stosować się do art. 39 Kodeksu pracy.

Istotny jest również staż pracy. Ochrona przedemerytalna przysługuje kobietom, które przepracowały minimum 20 lat oraz mężczyznom, którzy pracowali co najmniej 25 lat.

Kiedy ochrona przedemerytalna nie obowiązuje?

Dziennik Gazeta Prawna wskazuje na kilka przypadków, w których normalnie obowiązująca ochrona przedemerytalna nie ma zastosowania. Są to kolejno:

• uzyskanie przez pracownika prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy,
• likwidacja bądź upadłość pracodawcy,
• wprowadzenie nowych zasad wynagrodzenia ogółu pracowników lub tej grupy zatrudnionych, do której ten pracownik należy,
• orzeczenie lekarskie stwierdzające utratę zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy albo niezawinioną przez pracownika utratę uprawnień koniecznych do jej wykonywania,
• rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (ciężkie naruszenie obowiązków) lub bez jego winy (długotrwała nieobecność w pracy).

Wyjątek w przypadku obniżonego wieku emerytalnego

W przypadku niektórych zawodów wiek emerytalny jest obniżony (np. dla pracowników górniczych lub kolejowych). Wówczas ochronny okres czterech lat liczy się właśnie od obniżonego wieku.