Środki trwałe w działalności gospodarczej
Przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą, wykorzystują w niej przedmioty wspomagające jej prowadzenie i pomogą uzyskać przychód. Prowadzenie nawet niewielkiej firmy wiąże się z wydatkami. Pieniądze są przeznaczane na urządzenia niezbędne do pracy, samochód służbowy czy nieruchomość będącą siedzibą firmy. Przedsiębiorca musi zadbać o to, aby skrupulatnie i dokładnie rozliczać poniesione koszty. Wszystkie środki trwałe muszą zostać zgłoszone i wpisane do ewidencji.
Czym jest środek trwały - definicja środka trwałego w ustawie o PIT
W art. 22a ust. 1 ustawy o PIT została zapisana podatkowa definicja środka trwałego. Środek trwały to własność lub współwłasność podatnika wykorzystywana zgodnie z potrzebami prowadzonej działalności. Składniki majątku muszą zostać przez przedsiębiorcę nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, a także kompletne i zdatne do użytku już pierwszego dnia pracy. Dodatkowo przewidywany okres ich wykorzystywania powinien przekraczać rok. Zgodnie z przepisami ustawy o PIT, do środków trwałych należą nieruchomości, grunty, lokale będące odrębną własnością, urządzenia, maszyny, środki transportu, a nawet inwentarz żywy. Środki muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby jego działalności gospodarczej. Jako wartość początkową środka trwałego przyjmuje się cenę nabycia, koszt wytworzenia lub wartość rynkową.
Wpis do ewidencji środków trwałych
Środki trwałe wpisuje się do ewidencji w tym samym miesiącu, w którym przedsiębiorstwo zaczęło użytkować przedmiot. Inaczej nie będą one mogły być amortyzowane w ramach kosztów uzyskania przychodu. Wprowadzenie jej do ewidencji jest kluczowe w przypadku rozpoczęcia amortyzacji. Gdy do ewidencji wkradnie się niewielki błąd, można dokonać stosownej korekty.
Środki trwałe o niskiej wartości
Gdy przedsiębiorca pozyska środek trwały o niskiej wartości, czyli takiej, która nie przekracza 10 tys. zł netto (w przypadku przedsiębiorców opłacających VAT) lub brutto (w przypadku podatników zwolnionych z VAT), przepisy podatkowe pozwalają na bezpośrednie zaliczanie ich w koszty. Podatnik nie musi ujmować ich w ewidencji środków trwałych.
Ewidencja środków trwałych
Ewidencja środków trwałych może być prowadzona przez przedsiębiorcę za pośrednictwem specjalnych programów do księgowości, które dostępne są w internecie. Może też być sporządzona w formie odręcznego dokumentu. Ewidencja środków trwałych nie posiada określonego wzoru. Jednak formularz musi zawierać informacje, które są wymagane przez organy podatkowe, należą do nich:
liczba porządkowa,
data nabycia,
określenie dokumentu stwierdzającego nabycie,
wartość początkowa,
symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
stawka amortyzacyjna,
kwota odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres
dokonywania odpisów, gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji,
symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
stawka amortyzacyjna,
zaktualizowana wartość początkowa,
wartość ulepszania zwiększającą wartość początkową;
data likwidacji, przyczynę albo datę zbycia,
faktyczna kwota odpisów amortyzacyjnych.
