Za grób trzeba płacić co 20 lat. Inaczej można go stracić
Groby bliskich osób pozwalają im rodzinom i przyjaciołom zachować pamięć po zmarłych. Osoby opiekujące się grobem powinny pamiętać o regularnym wnoszeniu opłaty za grób. Jeśli o tym zapomną, po 20 latach mogą się bardzo zdziwić.
Zgodnie z ustawą o cmentarzach i chowaniu zmarłych z dnia 1 stycznia 1959, po upływie 20 lat od ostatniego pochówku, jeśli opłata nie zostanie uiszczona, grób ziemny może zostać zlikwidowany, a miejsce grzebalne wykorzystane ponownie, pod nowy pochówek.
Jak podaje portal prawo.pl od takiej decyzji można się odwołać do sądu. Nie jest też tak, że zarząd cmentarza ma obowiązek likwidacji grobu, gdy nie ma opłat. Rodzina nie powinna się obawiać windykacji kosztów likwidacji nagrobka, bo to zależy od zarządu cmentarza.
Jak mówi ustawa o cmentarzach i chowaniu zmarłych, grób może być użyty do ponownego chowania, jeśli po upływie 20 lat od zawarcia przez zarząd cmentarza umowy cywilnoprawnej z dysponentem grobu, nie zostanie dokonana kolejna opłata.
Użytkownik grobu może wtedy zgłosić zastrzeżenie przeciw pochowaniu w nim innych osób. Zastrzeżenie wraz z uiszczeniem opłaty przewidzianej za pochowanie zwłok powoduje, że grób nadal będzie w jego użytkowaniu. Zastrzeżenie ma skutek na dalszych 20 lat i może być odnowione.
Co to jest grób ziemny?
Grób ziemny to dół w ziemi, do którego składana jest trumna bądź urna. Jego ściany nie są w żaden sposób zabezpieczane, składają się jedynie z ziemi. Z kolei grób murowany to dół w ziemi, którego ściany boczne zostały wymurowane, a po pochowaniu trumny bądź urny kładzione jest sklepienie, które ma przykryć kondygnację. Dno grobu może być ziemne lub wymurowane.
W przypadku grobów murowanych rodzinnych, zarówno tradycyjnych, jak i urnowych, zagwarantowane jest prawo do wieczystego użytkowania.
