Czasami trzeba się rozstać. Powody rozwiązania umowy o pracę musi podać jednak tylko pracodawca

Data i podpis

Rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony odbywa się poprzez pisemne oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem określonego w tym porozumieniu okresu wypowiedzenia albo bez niego. W przypadku, gdy stroną rozwiązującą umowę jest pracodawca w wypowiedzeniu powinien znaleźć się dopisek o możliwości odwołania się od tej decyzji przez pracownika do sądu pracy (wypowiedzenie składane przez pracownika nie musi zawierać tego elementu).

Prócz daty i miejsca sporządzenia dokumentu najważniejszym jego elementem jest adnotacja o rozwiązaniu umowy o pracę określonego dnia, miesiąca i roku potwierdzona podpisem upoważnionej do przeprowadzenia takich działań osoby.

Istotne paragrafy

Umowę może być rozwiązana na podstawie kolejnych punktów art. 30 § 1 Kodeksu Pracy. Jedynie w przypadku, gdy umowa jest rozwiązywana bez wypowiedzenia z powodu popełnienia przez pracownika przestępstwa uniemożliwiającego dalsze zatrudnianie w grę wchodzi art. 30 § 1 pkt 3, w związku z art. 52 § 1 pkt 2.

Najważniejsza różnica między wypowiedzeniem umowy o pracę przez pracodawcę i pracownika polega na tym, że w swoim oświadczeniu przekazywanym pracodawcy osoba zatrudniona na podstawie umowy na czas nieokreślony nie musi wspominać o przyczynach rozwiązania umowy. Pracodawca ma natomiast taki obowiązek (powinna być ona, jak precyzują przepisy, „prawdziwa i konkretna”).

Po zakończeniu stosunku pracy pracodawca ponadto ma obowiązek przekazać swojemu byłemu już pracownikowi podsumowujące okres zatrudnienia świadectwo pracy (powinien to zrobić najpóźniej w ostatnim dniu obowiązywania umowy). W dokumencie tym, prócz standardowych danych osobowych, miejsca oraz daty, powinien znaleźć się opis stanowiska pracy jakie zajmowała dana osoba, okres jej zatrudnienia, informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i wynikających z ubezpieczenia społecznego.

W przypadku wypowiedzenia wręczanego przez pracodawcę musi znaleźć się tam także informacja dotycząca trybu oraz podstawy prawnej rozwiązania stosunku pracy (wręczający wypowiedzenie pracownik nie ma takiego obowiązku).

Jeśli umowa o pracę na czas nieokreślony została rozwiązana za wypowiedzeniem przez pracownika, na świadectwie pracy powinna znaleźć się wtedy także o tym adnotacja.

Okres wypowiedzenia

Długość okresu wypowiedzenia jest wartością zmienną, w przypadku każdej umowy może być różna. Zależy, generalnie, od okresu, na jaki zawarta została umowa o pracę oraz stażu pracownika u danego pracodawcy. Na długość okresu wypowiedzenia, zgodnie z zapisami Kodeksu Pracy, nie ma wpływu to, czy umowa została zawarta na czas określony czy nieokreślony. W obu przypadkach, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż sześć miesięcy okres jego wypowiedzenia wynosi dwa tygodnie, miesiąc gdy przepracował przynajmniej pół roku i trzy miesiące, gdy był związany ze swoim pracodawcą przynajmniej trzy lata.

W okresie wypowiedzenia strony umowy o pracę nadal powinny wypełniać swoje obowiązki wynikające z łączącego je stosunku prawnego: pracownik realizować zadania przydzielane mu przez pracodawcę, a pracodawca – stwarzać warunki do ich wykonywania i, rzecz jasna, regularnie wypłacać wynagrodzenie w dotychczasowej wysokości. Dopiero po upływie okresu wypowiedzenia stosunek pracy przestaje obowiązywać.

Liczy się także moment rozpoczęcia okresu wypowiedzenia. Gdy takie oświadczenie zostało złożone w trybie tygodniowym będzie to pierwsza niedziela po dniu złożenia wypowiedzenia umowy o pracę, jeżeli natomiast w trybie miesięczny - pierwszy dzień kalendarzowy następującego miesiąca, po tym, w którym takie tzw. oświadczenie woli zostało złożone.