Spadek

Bywają takie sytuacje, gdy gorycz zamienia się w radość, a następnie znów w gorycz. Dzieje się tak w przypadku otrzymania spadku czy darowizny z zagranicy. Z powodu braku odpowiednich przepisów trzeba liczyć się z koniecznością dwukrotnego zapłacenia podatku. Z tego artykułu dowiesz się:Dlaczego przyjęcie spadku z zagranicy może być problematyczneZ jakimi krajami Polska podpisała umowy regulujące te kwestie

Darowizna jest szlachetnym gestem szczodrości. Ale istnieją sytuacje, gdy konieczne wydaje się jej odwołanie, co nie jest to łatwe, ale możliwe. Darowizna, czyli nieodpłatne przeniesienie własności rzeczy lub praw na drugą osobę, jest stosowana powszechnie. Do takiej czynności dochodzi najczęściej pomiędzy spokrewnionymi, bliskimi sobie osobami (gdy, na przykład, rodzice przekazują swojemu dziecku własność nieruchomości). Zdarzają się jednak sytuacje, gdy darczyńca żałuje swojej decyzji i chciałby odzyskać podarowany przedmiot. To stosunkowo trudna do przeprowadzenia czynność, zależąca od wielu czynników. Możliwości przeprowadzenia takiej operacji zależą między innymi od tego, czy darowizna została wykonana, czy jeszcze nie.

Często się zdarza, że porządek dziedziczenia przypomina węzeł gordyjski, którego rozwiązanie wymaga wsparcia prawnika. Ale najważniejsze zasady warto poznać wcześniej. Dziedziczenie ustawowe odbywa się, gdy osoba zmarła nie pozostawiła po sobie ważnego, sporządzonego i potwierdzonego przez notariusza, testamentu. O tym, kto zostanie spadkobiercą należącego do niej za życia majątku, rozstrzygają wówczas zapisy ustawy Kodeks cywilny. Decydujące znaczenie w procesie dziedziczenia ma testament, pod warunkiem, rzecz jasna, że osoba zmarła przed śmiercią sporządziła taki dokument i wskazała w nim swoich spadkobierców (takie dziedziczenie określane jest wtedy jako testamentowe). W treści testamentu zmarły za życia może pominąć nawet najbliższą rodzinę i cały majątek przekazać komuś obcemu lub konkretnej organizacji (w takiej sytuacji rodzina ma prawo do tzw. zachowku, dziedziczenie na podstawie testamentu określane jest jako testamentowe).

Właściciel majątku poszczególne jego składniki może zapisać w swoim testamencie każdemu. Pominięci członkowie rodziny zmarłego mogą domagać się natomiast tzw. zachowku, choć bywa, że nie jest to procedura ani łatwa, ani przyjemna. Zgodnie z zapisami ustawy Kodeks cywilny dziedziczenie w Polsce może odbywać się zarówno ustawowo, jak i testamentowo, czyli na podstawie dokumentu sporządzonego przed śmiercią przez właściciela majątku.

Porządek dziedziczenia czasem przypomina węzeł gordyjski, którego rozplątanie wydaje się niemożliwe, na pewno trudne. Jeżeli wartość spadku to uzasadnia warto rozważyć włączenie do sprawy prawnika, który pomoże rozwikłać te kwestie, a w spornych przypadkach skieruje sprawę na drogę sądową. Dziedziczenie tzw. ustawowe (nazwa od regulującej te kwestie ustawy Kodeks cywilny) oznacza usankcjonowaną prawnie kolejność nabywania spadku po osobie zmarłej. Taka droga przenoszenia wartości z osoby zmarłej na jego rodzinę ma miejsce wtedy, gdy zmarły nie pozostawił testamentu, który w Polsce ma pierwszeństwo przed drogą ustawową.

Postępowanie w sprawie spadku otwiera się już w chwili stwierdzenia śmierci spadkodawcy. Cała droga dotycząca uporządkowania spraw majątkowych po zmarłym może być nieraz żmudna i czasochłonna. Składa się z kilku etapów. Na początku na pewno zastanowisz się, co dzieli stwierdzenie nabycia spadku a dział spadku?

Spadek po osobie zmarłej z reguły nabywa jego najbliższa rodzina. Czasami jednak stosunki między jej członkami są na tyle skomplikowane, że właściciel majątku sobie tego nie życzy – może wydziedziczyć swoją rodzinę.W polskim prawie spadkowym obowiązuje zasada, że spadkodawca, spisując testament, może zdecydować, kto odziedziczy po nim należący do niego majątek, najczęściej nieruchomość. W jego gestii leży nawet całkowite pominięcie własnej rodziny i wskazanie, jako spadkobiercy, obcej osoby. Interesy najbliższej rodziny w takiej sytuacji ma chronić prawo do tzw. zachowku.